salıncaktaki kız

Şükretmeyi bilmeli insan. Ne oldum dememeli aksine ne olacağımı bilmeli. Ona sunulan en büyük hediyeyi , yaşamını en iyi şekilde değerlendirmeli.  Önce insanları sevmeli. Sonra gökyüzünün maviliğini. Kendinde huzuru bulup başkalarına huzur olmalı. Ona verilen nimetleri her zerresini hissederek yaşamalı. En çokta ona emanet edilenleri. Evet ona emanet edilenleri , emanet olduklarını ,insanları sonuna kadar üzmeden , kırmadan , dökmeden yaşamalı. Kendinde bir yerlede eksik olanı  onlarla tamamlamalı.. Diyorum ya insan şükretmeyi bilmeli. Bir gün olur sevdiği kadar sevilir ve bir gün biter . Hiç ummadığı anda her şeyi kaybeder. Onun için ne oldum demeyip ne olacağımı bilmeli. Siz siz olun Şükredin Emanetlerinize sahip çıkın Ne oldum demeyin ne olacağımı bilin

Kaybeden insanları sevin ilk önce . Çünkü onlar bir insanın arkasından geri gelmeyeceğini bilse bile geri geleceğini düşünme umuduyla el sallar. Gözyaşlarını yüreğine gömüp tebessümleriyle yaşar. Önce ufakken sımsıkı tuttukları balonları gökyüzüne bırakarak veda ederler. Amansızca ilk el salladıkları olanlar balonlar olur. Sonra büyürler en sevdiklerine veda ederler. Bu sefer yürekleri önlerinde amansızca bekleyiş başlar . Umut ettiklerini her gecede gündüzde yaşarlar. Özlediklerini hissettiklerinde sessizce haykırarak ağlarlar. Diyorum ya siz siz olun kaybetmeyi bilen insanları sevin. Çünkü onlar bir dakika sonra kaybedecekmiş gibi severler sizi. Bildim ben kaybetmeyi Sevdim şimdi Bir dakika sonra Yok olacaklarmış gibi Sevin şimdi siz Geri gelmeyecekleri