Biz insanoğlu hep zor olanı seçtik hayatta. Koşarak gelenleri değil,yürüyerek gidenleri istedik. Biz insanoğlu kıymet bilmedik. Yarınımızın olmayacağını düşünmeden kırdık ,döktük. Çoğu "Sevgi" kelimesini yüreğinde değil dudaklarında yaşattı.
Önce varız dedik sonra yapamayız. Bazımız ilerleyen bu trenin penceresinde bekledi. bazımız bekleyenleri istekle yüreğinden,kendinden bile bile yolcu etti. Bazımız çocukluğunu özledi ,bazımız büyüklüğünden nefret etti. Hiçbir zaman şükretmedik. Ya var olanda yoktuk ya da yok olanda var olmayı istedik.Hiç düşünmedik ki. Kimimiz umut ettik yarından, kimimiz günü bitirip yok olmak istedik. Kimimiz düşüncelerinde boğuldu can kurtaranı yine kendi oldu. Kimimiz düşündüklerini içinde tuttu, onu öldüren cesaretsizliği oldu. Silkelenip devam edemedik belkide yolumuza.
Sevilmeyi istedik çoğumuz ama sevmeye korkar olduk . Yıkılmaktan,kaybetmekten en çokta kaybolmaktan. Bir an cesaretlendik belki hepimiz "Seni Seviyorum " demeyi içimizden söyledik. Bazılarımız bizi yarı yolda bırakıp bizim yapamadığımızı yapıp "Seni Seviyorum" cümlesini başka kulaklara teslim etti. Aslında hepimiz gülerken "Mutsuzuz" dedik. Bunu sadece kendimiz bildik. Unutmayı isteyenimiz de oldu kendini unutturmak isteyende. Peki biz nerede olduk ? Peki siz nerede oldunuz? Çoğumuz çabuk unuttu ama bazımız unuttuğunu bile hatırlayamadı. Diyorum ya biz hep cevap arayan olduk. Soru soran değil. Şimdi düşünün siz gerçekten kendiniz misiniz?
Bazılarından olduk
çoğu zaman.
Unuttuk hepimiz,
unutturmak istedi kimimiz
Bilmedi kendini
İnsan dediğimiz ,dediklerimiz
Önce varız dedik sonra yapamayız. Bazımız ilerleyen bu trenin penceresinde bekledi. bazımız bekleyenleri istekle yüreğinden,kendinden bile bile yolcu etti. Bazımız çocukluğunu özledi ,bazımız büyüklüğünden nefret etti. Hiçbir zaman şükretmedik. Ya var olanda yoktuk ya da yok olanda var olmayı istedik.Hiç düşünmedik ki. Kimimiz umut ettik yarından, kimimiz günü bitirip yok olmak istedik. Kimimiz düşüncelerinde boğuldu can kurtaranı yine kendi oldu. Kimimiz düşündüklerini içinde tuttu, onu öldüren cesaretsizliği oldu. Silkelenip devam edemedik belkide yolumuza.
Sevilmeyi istedik çoğumuz ama sevmeye korkar olduk . Yıkılmaktan,kaybetmekten en çokta kaybolmaktan. Bir an cesaretlendik belki hepimiz "Seni Seviyorum " demeyi içimizden söyledik. Bazılarımız bizi yarı yolda bırakıp bizim yapamadığımızı yapıp "Seni Seviyorum" cümlesini başka kulaklara teslim etti. Aslında hepimiz gülerken "Mutsuzuz" dedik. Bunu sadece kendimiz bildik. Unutmayı isteyenimiz de oldu kendini unutturmak isteyende. Peki biz nerede olduk ? Peki siz nerede oldunuz? Çoğumuz çabuk unuttu ama bazımız unuttuğunu bile hatırlayamadı. Diyorum ya biz hep cevap arayan olduk. Soru soran değil. Şimdi düşünün siz gerçekten kendiniz misiniz?
Bazılarından olduk
çoğu zaman.
Unuttuk hepimiz,
Bilmedi kendini
İnsan dediğimiz ,dediklerimiz
Yorumlar
Yorum Gönder